Bushido24.pl – Wschodnie sztuki walki » Yao Chengguang odpowiada na pytania

Yao Chengguang odpowiada na pytania

18 maja, 2010 autor dacheng

Drogi Liu Xiangyu,

Otrzymałem Twój list skierowany do redakcji magazynu „Boji”. Tutaj odpowiem krótko na Twoje pytania dotyczące dachengquan (yiquan).

Maodun zhuang (pozycja przeciwieństw) stanowi istotny element treningu dachengquan. Chciałbym zapytać, czy odczucie sił we wszystkich kierunkach w tym ćwiczeniu oznacza, że powinny one występować wszystkie jednocześnie? Czy są jakieś etapy treningu. Czy najpierw ćwiczy się z jakimiś wybranymi kierunkami. Jaki sposób ćwiczenia jest właściwy? Czy odczucia powinny być silne, gwałtowne, czy raczej delikatne?

Yiquan został nazwany dachengquan przez przyjaciół Wang Xiangzhai’a w 1941 roku. Nazwa ta była używana do 1947 roku. Wówczas Wang Xiangzhai zaprzestał jej stosowania i powrócił do nazwy yiquan, której używał od połowy lat dwudziestych. Wang uważał, że „nie ma granicy w rozwoju sztuki walki, jakże zatem można mówić o wielkiej doskonałości (dacheng)?” Jeśli chodzi o maodun zhuang, to nazwę tę Wang Xiangzhai stosował we wczesnym okresie, lecz później zmienił ją na hunyuan zhuang. Hunyuan zhuang jest metodą służącą rozwojowi zunifikowanej siły (hunyuan li). Metoda treningu pozycyjnego (zhuangfa) w yiquan polega na zjednoczeniu świadomości, ruchu, siły. Jest to jednoczesny trening mentalny i fizyczny. Jest to trening całościowy, który nie polega na koncentrowaniu się tylko na jakiejś części ciała. W hunyuan zhuang stosujemy następujące główne formy szukania siły (mo jin): przód-tył, otwarcie-zamknięcie (lewo-prawo), góra-dół, ze zmianami kierunków oraz we wszystkich kierunkach równocześnie. Szukanie siły we wszystkich kierunkach równocześnie jest metodą zaawansowaną. Ćwiczący powinien zacząć od ćwiczeń podstawowych, stopniowo przechodząc do tych bardziej zaawansowanych. Ćwicząc hunyuan zhuang należy uważnie obserwować ciało i doświadczać odczucia siły oporu: od słabej do mocnej, od odczucia siły na powierzchni ciała do odczucia jej jako rozciągniętej w przestrzeni. Jeśli chodzi o to czy praca mentalna powinna być gwałtowna, czy nie, zależy to od poziomu zaawansowania danej osoby. Generalnie nie należy się zbyt spieszyć. Należy raczej położyć nacisk na powolność, równomierność, relaks, uważnie obserwując odczucia sił oporu w odniesieniu do wszystkich części ciała. W zależności od poziomu zaawansowania stosuje się różne formy pracy mentalnej. Należy przy tym przestrzegać zasady treningu zhan zhuang sformułowanej przez Wang Xiangzhai’a: „Mały ruch lepszy od dużego ruchu, bezruch lepszy od małego ruchu, w bezruchu rodzi się nieustający ruch”.

Gdy jest się w stanie ćwiczyć maodun zhuang przez godzinę, mówimy o „przekroczeniu bramy”. Czy wówczas należy nadal przedłużać czas tego ćwiczenia? Jeśli tak, to jak wówczas znaleźć czas na wszystkie pozostałe ćwiczenia?

Mój ojciec Yao Zongxun mawiał: „Jeśli chcesz poznać esencję sztuki walki, musisz zacząć od zhan zhuang”. Ucząc się sztuki walki, przede wszystkim należy rozumieć jej zasady. Jeśli ktoś nie rozumie zasad zhan zhuang, to choćby stał dziesięć godzin dziennie, nadal nie będzie miał żadnego pojęcia o yiquan. Jego stanie będzie pustym, martwym staniem. Jeśli ktoś naprawdę rozumie zasady zhan zhuang i może stać godzinę, można powiedzieć, że „przekroczył bramę”. Czas ćwiczeń pozycyjnych należy ustalać stosownie do celu treningu i aspiracji, biorąc pod uwagę własne warunki fizyczne. Zwykle w całości treningu, obejmującego zhan zhuang, shi li, kroki, fa li, tui shou, uderzenia, kopnięcia, shi sheng, san shou, jian wu, trening z kijem itp., na zhan zhuang przeznacza się około połowy czasu, a resztę na pozostałe formy treningu. Ćwiczący powinien przede wszystkim szukać jakości, a dopiero potem ilości.

W maodun zhuang stoi się z lewą nogą i lewą ręką z przodu. Czy można zmienić pozycję na odwrotną?

Wszelkie ćwiczenia jiji zhuang wykonuje się w dwóch wariantach: lewym i prawym. Dotyczy to i innych form ćwiczeń, jak shi li, uderzenia, tui shou itp. Jest to niezbędne, ponieważ w walce zagrożenie może nastąpić z różnych kierunków i pod różnym kątem. Musimy być w stanie działać szybko, zwinnie i odpowiednio do sytuacji. Gdyby ćwiczyć tylko na jedną stronę, to czy w realnej walce nie bylibyśmy jak na wpół sparaliżowani?

Która pozycja służy zwiększeniu siły nóg? Jak należy ją ćwiczyć? Na co należy zwrócić uwagę?

Przede wszystkim należy opanować zasady szukania siły (mo jin) w hunyuan zhuang (maodun zhuang). Później, jeśli chcemy zwrócić uwagę na rozwój siły nóg możemy wybrać fuhu zhuang (da zhuang) oraz duli zhuang. W tych pozycjach również stosujemy etapy szukania siły takie jak w hunyuan zhuang. Ćwiczący powinien wiedzieć jakie są wspólne elementy jeśli chodzi o szukanie siły w różnych pozycjach, a także na czym polega specyfika określonej pozycji. Należy ćwiczyć całe ciało, by później podczas treningu walki móc zrealizować postulat, że każda część ciała powinna być zdolna do wykonania emisji siły. Ćwiczący yiquan (dachengquan) powinien ćwiczyć w sposób prawidłowy, systemowy, korzystając ze wskazówek światłego nauczyciela, w przeciwnym wypadku trudno osiągnąć zrozumienie yiquan.

Jak należy ćwiczyć moca bu? Czy są kroki w lewo i prawo? Na co trzeba zwrócić uwagę ćwicząc moca bu? Czy są jakieś szczególne tajniki?

Moca bu („trące” kroki) stanowi podstawę dla treningu poruszania się w walce. Jiji zhuang jest istotną formą treningu służącą rozwojowi hunyuan li. W shi li, opierając się na tym co osiągamy dzięki zhan zhuang, kontynuujemy doświadczanie hunyuan li w stosunkowo długim ruchu. Shi li to w rzeczywistości rozciągnięcie zhan zhuang w przestrzeni, to zhan zhuang w długim ruchu. Gdy ćwiczymy moca bu, stopa nie powinna trzeć o podłoże, lecz wykorzystuje się pracę mentalną, wyobrażając sobie jakby nogi i stopy powoli poruszały się w błocie lub piasku. Uważnie obserwujemy odczucie pokonywania oporu, nie napinając się nadmiernie, nie usztywniając, „używając umysłu, a nie siły”. Moca bu to faktycznie shi li w którym udział biorą nie tylko nogi, ale cale ciało. Ćwiczenia kroków w yiquan obejmują m.in. ćwiczenie w miejscu, ćwiczenie kroków do przodu i do tyłu, długie kroki, zmiany kierunków, kroki okrężne, schodzenie w bok i atak na wprost – poruszanie się we wszystkich kierunkach: do przodu i do tyłu, w lewo i w prawo, wyżej i niżej. Yao Zongxun mówił: „Dobra praca nóg musi być zwinna, precyzyjna, sprężysta, by stworzone zostały warunki do emisji siły w dowolnym momencie, w dowolnej sytuacji; gdy góra się porusza, dół samoistnie się dostosowuje, gdy dół się porusza, góra samoistnie prowadzi; cały czas musi być zachowana całościowa, zrównoważona, zjednoczona siła”. To jest cel i sens treningu kroków. Jeśli chodzi o „tajniki”, to naprawdę nie ma tu mowy o czymś takim. Tajniki polegają tylko na tym, by światły nauczyciel, ekspert dokładnie wyjaśnił zasady, tak by ćwiczący nie krążył po manowcach, marnując czas. Ćwiczący musi myśleć i rozumieć na czym polega to co robi. Jeśli będzie wytrwały w treningu, z pewnością odniesie korzyść zarówno jeśli chodzi o poprawę zdrowia, jak i umiejętność walki wręcz.

Ze względu na ograniczoną ilość miejsca, tylko pobieżnie mogłem omówić zagadnienia o które pytałeś.

Yao Chengguang

Przekład z chińskiego: Andrzej Kalisz

Bushido24.pl - Wschodnie Sztuki Walki

Komentarze wy��czone.

Kategorie

Archiwum

Yao Chengguang odpowiada na pytania

Patrnerska strona