Tui shou, a sparing
14 maja, 2010 autor dachengJest do wyjaśnienie odnoszące się do stanowiska prezentowanego zwłaszcza przez część przedstawicieli taijiquan, że tui shou nie należy ćwiczyć w formie sparingowej.
W sportach walki, skÄ…d pojÄ™cie sparingu pochodzi, istnieje rozróżnienie na sparing i wÅ‚aÅ›ciwÄ… walkÄ™ (sportowÄ…). Walka na zawodach jest tam wÅ‚aÅ›ciwym sprawdzianem poziomu umiejÄ™tnoÅ›ci i zdolnoÅ›ci. Sparing to natomiast forma treningu. Przy czym sparingi odbywajÄ… siÄ™ nie tylko w formule „wolnej walki” (w ramach regulaminu sportowego), ale stosuje siÄ™ rozmaite formuÅ‚y sparingów ograniczonych i zadaniowych. Poziom konfrontacyjnoÅ›ci sparingów może być różny. W dużej części sparingów chodzi wcale nie o zachowanie jak w walce, ale np. o pracÄ™ z wybranymi zasadami czy elementami walki.
Metodyka treningów sparingowych w sportach walki była faktycznie w ostatnich kilkudziesięciu latach nieustannie testowana i rozwijana, osiągając wysoki poziom. Takich efektów nie osiąga się ograniczając się tylko do ćwiczenia walk w pełnej formule.
Yiquan jest otwarty na rozwój, na porównania, na wykorzystywanie skutecznych metod. Jego metodyka treningu sparingowego jest nieustannie rozwijana od lat 20. XX wieku, gdy doszło do pierwszych kontaktów i konfrontacji z boksem i judo.
Sparing na zasadzie konfrontacji w wolnej walce jest więc tutaj tylko
jedną z formuł. Nawet wolną walkę ćwiczy się z różnymi poziomami konfrontacyjności.
Podobnie jest z formuÅ‚ami ograniczonymi – zadaniowymi (gdzie ponadto może wystÄ™pować podziaÅ‚ na role). Tutaj nie chodzi o po prostu reagowanie/dziaÅ‚anie, ale skupienie siÄ™ na doskonaleniu opanowania wybranych metod/zasad w sytuacjach od Å‚atwych do coraz trudniejszych.
Z tego punktu widzenia nie ma ostrej opozycji tui shou – sparing. Z punktu widzenia rozwiniÄ™tego treningu sparingowego tui shou można widzieć jako rodzaj sparingu zadaniowego, w którym skupiamy siÄ™ tylko na pewnym aspekcie walki i możemy z nim dokÅ‚adniej pracować. Przy czym partner w ćwiczeniu stwarza coraz trudniejsze sytuacje, co daje szansÄ™ na lepsze przetestowanie i doskonalenie okreÅ›lonej częściowej umiejÄ™tnoÅ›ci.
W przypadku tui shou będzie to np. umiejętność wpływania na równowagę. Przy czym owszem, można tui shou ćwiczyć niekonfrontacyjnie, spokojnie szukać błędów partnera, i wówczas pozbawiać go równowagi, i obserwować kiedy partner pozbawia nas równowagi, i skupić się wtedy na tym co się dzieje i rozpoznać swój błąd. W ten sposób rozwija się subtelne umiejętności kontrolowania centrum przeciwnika.
Ale gdy ćwiczy siÄ™ tui shou w taki sposób, a nastÄ™pnie przechodzi do wolnej walki, to zwykle okazuje siÄ™, że w wolnej walce wykorzystanie tej umiejÄ™tnoÅ›ci nie wychodzi. A wolna walka jest zbyt wymagajÄ…cÄ… sytuacjÄ…, żeby tam nad tym móc popracować. Okazuje siÄ™, że pomiÄ™dzy niesparingowym treningiem tui shou, a sparingiem wolnej walki jest zbyt duża przepaść. Wprowadzenie formuÅ‚ poÅ›rednich, ze sparingowym tui shou pozwala zniwelować tÄ™ przepaść – w rezultacie Å‚atwiej i szybciej dochodzi siÄ™ do wykorzystania tej częściowej umiejÄ™tnoÅ›ci w wolnej walce.
Natomiast istotne jest, żeby pamiÄ™tać, że formuÅ‚y ograniczone podporzÄ…dkowane sÄ… doskonaleniu umiejÄ™tnoÅ›ci w wolnej walce (czyli patrzeć na element z punktu widzenia caÅ‚oÅ›ci) i nie uciekać siÄ™ do „trików” dziaÅ‚ajÄ…cych tylko przy zastosowaniu danego ograniczenia.
Tagi: dachengquan, kung fu, sparing, tai chi, taijiquan, tui shu, wushu, yiquan