Bushido24.pl – Wschodnie sztuki walki » Mało znane chińskie sztuki walki

Mało znane chińskie sztuki walki

5 stycznia, 2010 autor dacheng

SUN BIN QUAN

Sun Bin quan – boks Sun Bina, nazywany jest również dajiaquan (boks dużej formy) oraz changxiuquan (boks długich rękawów). Przedstawiciele stylu uważają, że jego twórcą był Sun Bin, żyjący w okresie Walczących Królestw (V-III w p.n.e.), kojarzony przez wiele wieków ze słynnym teoretykiem sztuki wojennej Sun Wu (zgodnie z wynikami najnowszych badań były to dwie różne osoby).

W ostatnich latach istnienia cesarstwa (początek XX wieku) Zhang Bashi z Guantao w prowincji Shandong (obecnie na terenie prowincji Hebei) przekazał ten system niejakiemu Yang Mingzhai. Yang w latach 1918-1936 był instruktorem w Instytucie Guoshu (Kuo Shu) w Qingdao. Obecnie style uprawiany jest w prowincji Shandong (Jinan, Qingdao, Zibo, Liaocheng).

Adepci stylu atakują seriami technik. Dużą wagę przywiązuje się do ruchów okrężnych, spiralnych, skrętów ramion. Formy dzielą się na wysokie, średnie i niskie.

W traktacie o stylu czytamy: „Sun Bin pozostawił changxiuquan – 360 technik wzajemnie się łączy; nogi jak u koguta, talia smoka, charakter małpy, wzrok jastrzębia, ramię wielkiej małpy”.

CUQUAN

Cuquan jest stylem uprawianym w prowincji Gansu (Chiny północno-zachodnie) od ponad 250 lat. Zgodnie z przekazami, niejaki Wang Kecong z Lanzhou poznał ten system od wędrownego taoisty. Ruchy formy są zwarte, pozycje dość niskie. Nacisk kładzie się na użycie technik nożnych. W technikach rąk wykorzystuje się zarówno pięści, jak i otwarte dłonie. Stosuje się też uderzenia dwoma wyprostowanymi palcami.

GONGLIQUAN

Gongliquan – boks „siły łuku” (istnieje też inny styl gongliquan, w którym gong zapisuje się innym znakiem) uprawiany jest lokalnie w prowincji Shanxi, w miejscowościach Taiyuan i Yuci. Ciało adepta jest jak napięty łuk, a ręce jak wypuszczane z łuku strzały. Siła wyzwalana jest nagle, w sposób sprężysty. Neutralizacji ataku służy miękkie, spiralne użycie siły (tzw. energia jedwabnego kokonu). Teoria mówi: „Ciało atakuje, świadomość chroni”. Formy dzielą się na wysokie, średnie i niskie.

CHANGJIAQUAN

Chang Naizhou (1724-1783) pochodził z prefektury Sishui w prowincji Henan. Od najmłodszych lat poświęcił się nauce sztuki walki. Odnosił również sukcesy w klasycznych studiach konfucjańskich. W wieku dojrzałym dużo podróżował, stykając się z ekspertami rozlicznych sztuk walki. Mówi się, że przez pewien czas przebywał w wiosce Chenjiagou – kolebce stylu Chen taijiquan. W oparciu o poznane metody i koncepcje wypracował swój własny, znakomicie dopracowany teoretycznie, syntetyczny system.

Twórca Changjiaquan pozostawił swym następcom ilustrowaną księgę, poświęconą ćwiczeniom zdrowotnym i sztuce walki. Została ona w przeredagowanej wersji opublikowana w 1932 roku.

Chang miał wielu uczniów. Do najwybitniejszych należeli Chai Rugui, Gao Liugeng i Li Qingwen. Spadkobiercy systemu w ósmym pokoleniu nauczają obecnie w ChRL, w prowincji Henan.

Teoria Changjiaquan wykorzystuje koncepcje „Księgi przemian” i tradycyjnej chińskiej medycyny. System łączy elementy zaczerpnięte z różnych źródeł: szkół twardych i miękkich, zewnętrznych i wewnętrznych. Bazę systemu stanowi forma o nazwie 24 znaki (chodzi o 24 słowa-klucze, określające zasady systemu). Inne formy to luohan, czarny tygrys, biały tygrys, uderzenia armatnie. We wszystkich ruchach twardość i miękkość przenikają się wzajemnie zgodnie z zasadą yin-yang. Świadomość kieruje qi (ch’i), qi prowadzi ruch. Nacisk kładziony jest na zwinność, ciągłość akcji, oszczędność energii. Ekspert stylu nie atakuje pierwszy, powinien jednak być w stanie przewidzieć i wyprzedzić atak przeciwnika. Odprężony, musi być jednocześnie czujny i gotowy do akcji. Wśród stosowanych broni znajdują się m.in.: kij, włócznia, miecz, halabarda i bicz.

Teoria stylu mówi: „Ruchy głowy powinny być szybkie jak ważka muskająca powierzchnię wody, uderzenia pięści mocne jak kozioł atakujący rogami, ruchy talii powinny naśladować kaczkę potrząsającą kuprem, praca nóg musi być płynna jak lot jaskółki wśród drzew”.

Andrzej Kalisz

Tagi: changjiaquan, chiny, cuquan, gongliquan, kung fu, sunbinquan, wushu

Bushido24.pl - Wschodnie Sztuki Walki

Komentarze wy��czone.

Kategorie

Archiwum

Mało znane chińskie sztuki walki

Patrnerska strona