Hua Yue Tai Chi – Liuhebafa
3 kwietnia, 2015 autor dachengHua Yue Tai Chi – Liuhebafa to ciekawa forma rekreacji dla osób zainteresowanych ćwiczeniem dla zdrowia i samorozwoju. Podobnie jak bardziej znane style Tai Chi jest to także sztuka walki, jednak odpowiednia dla osób, które nie sÄ… zainteresowane intensywnym treningiem walki wrÄ™cz w formie sparingów.. Tutaj koncentrujemy sie na harmonii ruchu oraz koordynacji pomiÄ™dzy umysÅ‚em, a ciaÅ‚em.
WedÅ‚ug legendy twórcÄ… pierwowzoru Hua Yue Tai Chi – Liuhebafa miaÅ‚ być taoistyczny mÄ™drzec Chen Tuan z góry Hua, znany też jako Chen Xiyi, który żyÅ‚ w IX wieku naszej ery. Potem inny taoista Li Dongfeng miaÅ‚ odkryć w grocie Chen Tuana manuskrypty, wyjaÅ›niajÄ…ce sześć harmonii i osiem metod oraz pięć zasad. To on miaÅ‚ w oparciu o studia nad tymi manuskryptami stworzyć głównÄ… formÄ™ Liuhebafa, zwanÄ…Â zhuji (budowanie podstaw) oraz nazwaÅ‚ system mianem HuaYue XiYiMen – szkoÅ‚a XiYi z góry Hua.
Li Dongfeng miaÅ‚ maÅ‚e grono uczniów, z których anonimowi pozostali wszyscy poza jednym – Song Yuantongiem.
Nieliczni przedstawiciele kolejnych pokoleÅ„ znani sÄ… nam z nazwiska i imienia. Wang Dewei miaÅ‚ zasÅ‚ynąć w krÄ™gach sztuk walki, a także zmienić nazwÄ™ systemu na Shuiquan – styl wody (dosÅ‚ownie pięść wody). Yang Jingqun miaÅ‚ natomiast praktykować liuhebafa jako formÄ™ ćwiczeÅ„ dla zdrowia. Być może on stworzył 12 form zwierzÄ…t. System przekazany przez Chen Guangdi miaÅ‚ być już bardzo bliski obecnie uprawianemu liuhebafa.
Wu Yihui (1887-1958) rozpoczÄ…Å‚ naukÄ™ Liuhebafa u mistrza Yan Guoxing okoÅ‚o roku 1900. NastÄ™pnie Yan Guoxing przedstawiÅ‚ go wspomnianemu Chen Guangdi i Wu uczyÅ‚ siÄ™ równoczeÅ›nie u obydwu. Potem Wu uczyÅ‚ siÄ™ także stylu Lu Hong bashi – osiem form Lu Honga od mistrza Song Qingwen. Wreszcie miaÅ‚ okazjÄ™ spotkać jeszcze jednego przedstawiciela Liuhebafa – mistrza Chen Helu. W miarÄ™ praktyki Wu coraz bardziej rozumiaÅ‚, że poza aspektem walki liuhebafa jest także formÄ… ćwiczeÅ„ korzystnÄ… dla zdrowia i ducha.
Wu Yihui ukoÅ„czyÅ‚ akademiÄ™ wojskowÄ… i zostaÅ‚ oficerem. Po okresie sÅ‚użby w armii pracowaÅ‚ jako nauczyciel, w tym wychowania fizycznego. Dyrektor jednej ze szkół w której Wu pracowaÅ‚ odkryÅ‚, że uprawia on sztukÄ™ walki i zaproponowaÅ‚ mu jej nauczanie. W 1928 roku podczas turnieju sztuki walki w Hangzhou doszÅ‚o do spotkania Wu Yihui’a ze sÅ‚ynnym mistrzem, twórcÄ… systemu Yiquan – Wang Xiangzhai’em. W opinii Wang Xiangzhai’a Wu Yihui byÅ‚ jednym z najwybitniejszych mistrzów, jakich w życiu spotkaÅ‚. Niektórzy z najlepszych uczniów Wang Xiangzhai’a (Zhao Daoxin, Zhang Changxin, Han Xingqiao, Gao Zhendong), pobierali potem przez pewien czas nauki liuhebafa u Wu Yihui’a. Tak doszÅ‚o do wzajemnych wpÅ‚ywów miÄ™dzy tymi systemami, zapożyczania elementów oraz do ćwiczenia ich łącznie. Wu wkrótce zyskaÅ‚ wielkie uznanie i zostaÅ‚ zatrudniony w Centralnym Instytucie Guoshu (tak nazywano wówczas chiÅ„skie sztuki walki, okreÅ›lane dziÅ› jako Wushu lub Kung Fu) w Nankinie.
Dzisiaj najważniejsze oÅ›rodki tej sztuki to Hong Kong oraz Szanghaj. System staje siÄ™ coraz bardziej popularny w innych częściach Chin oraz w różnych krajach Å›wiata. PeÅ‚na nazwa systemu to HuaYue XiYi Xinyi LiuHeBaFaQuan – w skrócie Liuhebafa (w dialekcie kantoÅ„skim: Lok Hup Pat Fa). Stosuje siÄ™ też nazwy Hua Yue Tai Chi (Tai Chi z góry Hua) oraz Shuiquan (styl wody). CzÄ™sto stosowany jest skrót LHBF.
GłównÄ… formÄ…Â systemu Liuhebafa jest Zhu Ji – budowanie podstaw. SkÅ‚ada siÄ™ ona z 66 sekwencji wykonywanych powoli, jak pÅ‚ynÄ…ca woda. Ruchy poczÄ…tkujÄ…cego sÄ… jednostajne, podczas gdy zaawansowanego adepta stajÄ… siÄ™ bardziej zmienne, pulsujÄ…ce, jak fale morza.
12 zwierząt, to krótkie sekwencje reprezentujące charakter smoka, feniksa, tygrysa, żurawia, lamparta, małpy, niedźwiedzia, gęsi, węża, jastrzębia, ptaka rok, jednorożca kylin.
Najbardziej zaawansowani ćwiczą też formy: Walka Tygrysa i Smoka, Płynący Smok, Pięść Smoka.
Formy z bronią obejmują: kij, miecz, szablę.
Ćwiczenia wewnÄ™trzne – medytacyjne częściowo pokrywajÄ… siÄ™ z metodami stosowanymi w Yiquan, co jest efektem wymiany metod treningowych i koncepcji jaka miaÅ‚a miejsce pomiÄ™dzy Liuheba i Yiquan w latach 20. i 30. XX wieku.
Stosuje siÄ™ też ćwiczenia z partnerem: Tui Shou – „przepychanie rÄ…k”.
Osiem Form Lu Honga nie należy wprawdzie do oryginalnego systemu Hua Yue Tai Chi – Liu He Ba Fa (mistrz Wu Yihui poznaÅ‚ je z innego źródÅ‚a) ale sÄ… one chÄ™tnie ćwiczone przez mÅ‚odszych adeptów Liuhebafa, ze wzglÄ™du na ich dynamiczny charakter.
Formy i ćwiczenia są narzędziem poznania i zrozumienia koncepcji. Na najwyższym poziomie zaawansowania koncepcje te można przejawiać w ruchach i działaniu niezależnie od ściśle określonej formy. Koncepcje przewodnie Liuhebafa określa się jako 6 harmonii i osiem metod.
Sześć harmonii:
- harmonia ciała i serca (głębokich pokładów umysłu),
- harmonia serca i myśli (idei, świadomych intencji),
- harmonia myÅ›li i qi („energii”),
- harmonia qi i ducha (inteligencji),
- harmonia ducha i ruchu,
- harmonia ruchu i pustki (działanie spontaniczne, z czystym umysłem).
Osiem metod:
- qi (czucie ruchu, siły, energii),
- gu (koÅ›ci – wewnÄ™trzna struktura),
- xing (kształt),
- sui (podążać, dostosowywać się),
- ti (unosić),
- huan (wracać),
- le (zachowywać),
- fu (ukrywać).